Kişilik!

Hep kaçak güreşen ve hep ustaca oyunbozandır. Tarafının yönlendirdiği kanala çekmeyi başarsa bile! Ondan hoşnut razı ve mutlu olmaz. Mutsuzluğunun da faturasını yine şeytani bir kurnazlıkla! Başkasına fatura etmeyi görev bilir.
Aslında toplumu iyileştirici ve ıslah edici bir misyon içerisinde hareketler sergilemekle birlikte ruhen tam tersi bir psikoloji içersinde bozucu, tahkir edici, kınayıcı ve düşürümcüdür.
Konuyu entelektüel bir ayraca çekme ilizyonu yapma becerisi hep yüksektir. Deşeleyip dilediğinizde çok net bir şekilde karşılaşacağımız durum; tamamen sahte bir yüz, sahte bir lisan, değişik renklerde maske ve sahte bir kişilikle karşı karşıya olduğunuz hemen fark edilecektir.
Hep kuvvetli insanların yanında görünür olması ayrı bir kompleksin tezahüründen başka bir şey değildir.
İsim yapmış, şöhret sahibi insanların yanında boy gösterisinin kendisine artı değerler eklediğini zannederek, mevcudunu daha bir alt seviyeye çektiğinin farkında bile değildir. Ve daha nice haller var ki yazmaya utanılası. Toplumumuzda o kadar çoğaldılar ki, artık karıştırır olduk. Acaba hangisi doğru?!
En kalbi saygılarımla….