İyi pazarlar dostlarım!
UMUT BİTERSE ÖLMÜŞSÜNDÜR (en azından ruhen);
SEVGİ BİTERSE BİR ULUS BİTER...
Yaşadığım herşey ,her haksızlık ,CEZAEVİ ZAMANI-FELÇ/ÖLME RİSKİ ve sonrası bile bugünlerdeki kadar MUTSUZ-HUZURSUZ-BELİRSİZLİK DENİZİNİN İÇİNDE KAYBOLMUŞ GİBİ HİSSETTİRMEDİ BANA...
Etrafımızdaki yüzlere,o yüzleri taşıyan ruhlara,gönüllere bakın ;ŞİDDET,KORKAKLIK,YALAKALIK var .
BUNLAR VARSA HUZUR YOKTUR BİR TOPLUMDA.
SEVGİ BİTMİŞ DEMEKTİR;
CESARETDE PEŞİNDEN GİDER HUZURDA;
Belki sağlık ve kesinlikle MUTLULUKDA.
Bugün 14 Şubat “sevgililer günü’nden”bahsetmeyeceğim bu nedenle.
Sevgiyi kaybetmiş ,kendini sevmeyi çoktan bırakmış ve her günü acı içerisinde olan bir topluma ne diyeyim?
Sevgi EMEK,
Sevmek CESARET gerektirir.
Kendini sevmek ise KENDİNE İNANCI gerektirir.
KENDİNİ SEVMEDEN DE BAŞKA CANI SEVEMEZSİN.
Kendini seven ve inanan insan,DOĞRU DEDİĞİ YERDE TEK BAŞINA DURABİLİR;MEYDAN OKUYABİLİR VE YÜRÜYEBİLİR.
Ne güçlü bir duruş,ne büyük bir onur ve nasıl çelikten karakterdir “tek başına”kalsan da;
Doğru bildiğin yolda “tek başına”yürümek.
Zaten ancak böyle yaşanan bir ömür ÖLÜMSÜZ olur.Yoksa bir kapıdan girip,diğerinden çıkacak kadar bir anlıktır.
Aklıma hep MUSTAFA KEMAL ATATÜRK’ÜN TBMM’nde ki konuşması gelir:
“Kurtuluş Mücadelesi için ‘tek başıma’ kalsamda;vatanım için kanımın son damlasını akıtarak;seve seve canımı veririm.”
Lakin bu konuşma cesurları daha da kararlı yaparak;korkanları ise utandırarak toplu halde
“KURTULUŞA”yürünmüştür...
Sevgi ile kalınız;
Önce kendinize inanıp,kendinizi seviniz ki diğer canları gerçekten sevebilin.Tabii ki egonuz -bencilliğinizden sıyrılabilirseniz!
Ve KESİNLİKLE SİZİN İÇİN-BİZİM İÇİN HAYATINI-MADDİ/MANEVİ VARLIĞINI ATAMIŞ ATATÜRK’Ü FOTOĞRAFTAKİ YÜCE GÖNÜLLÜ ÇOCUK GİBİ SEVİNİZ...
