Tüm yapılanlara rağmen zeytin dalı uzatan alevilerin, evlerinin işaretlenmesi yeni yapılan bir haraket değil. Bu gidişle de beyinler değişmediği sürece malesef ki olmayacak gibi duruyor. Bundan yedi yıl önce de yapılmıştı ve sonuçları çok kötü olmuştu. Şimdi de görüyoruz ki değişen bir şey olmamış.Bu zihniyetler yine iş başına geçmişler. Kapılara yapılan işaret bir çarpı işaretidir yani x.Ve x ne demekti diye biraz araştırdığımızda görüyoruz ki bunun anlamı ÖLÜM'dür…

Kapınızda bu işareti gördüğünüzde haklı olarak kim görürse görsün mutlaka korkarsınız. Maraş katliamında bu işaret konuldu ve alevi katliamı gerçekleştirildi. Kapılara konulan bu işareti o zamanlardan biliyoruz ki alevilere sunulan ne yazık ki bu bir ölüm davetiyesiydi. Bugün bu işareti koyanlar belki kapılarımıza gelmeye cesaret edemeyecekler fakat dünü hatırlayıp  gelmişlerdi,geleceklerdi deyip korkutmaya  yetmiş bulunmakta  ne yazık ki. Belki bu davranışları  yapıp,yaşatıp unutanlar  varsa da geçmişi şöyle biraz hatırlatmak istedim.

19-26 ARALIK 1978  Kahramanmaraş’ta adına yakışmayan bir katliam gerçekleştirilmişti. 120 insan öldürülmüş alevilere ait 200’ün üzerinde ev yakılmıştı.

28 MAYIS 1980 Çorum, 17 NİSAN 1978 Malatya, 4 EYLÜL 1978 Sivas, 26-27 ŞUBAT 2012 Adıyaman...

Ne kadar çok yakılmışız?

Ne kadar çok ölmüşüz?

Hangi insanlığa,hangi mezhebe yakışır bu yapılanlar arkadaşlar?

Hepimiz arkadaşız,hepimiz komşuyuz,hepimiz insanız dahası da hepimiz Türkiye'yiz!Ama yine de onlar kapılara bu ölüm işaretlerini koyduklarında  aleviler  yanına gül çizerek insanlık dersi vererek zeytin dalı uzatmayı ihmal etmiyorlar. Bu gibi hareketler belki yanlışlıkla   yapılmıştır, belki cahillikle ya da istemeyerek yapılmıştır diye hoşgörüyü gözümüze gözümüze sokuyorlar  ne acı değil mi? Kimseye kin duymuyorlar.Evlatlarının yüreklerine nefret tohumları ekmiyorlar. Onlara barışı, kardeşliği ve eşitliği anlatıyorlar.Evlatları na onlara bu kötülüğü yaşatanlar gibi olup başkalarına yanlışlıklada olsa zarar vermesini istemiyorlar .Sokaklara çıkıp kul hakkına dem vuranlar alevilerin ve tüm mezhepleri ayrıştırmadan bu memlekette  yaşam hakkının olduğunu unutmayalım lütfen ! Sonuç olarak da şunu söylemek istiyorum ki;

Ben Aleviyim! 

Ben Sunniyim! 

Ben Türk'üm! 

Ben Kürt'üm! 

Ben Çerkez’im! 

Diye bir ayrım yok.Ne olursak olalım biz tek yürek olarak bu vatanın evlatlarıyız 

En önemlisi;”Ben insanım” demekten asla vazgeçmeyin .

Sevgiyle kalın.