Bak etrafına, bir o yana bir bu yana.
Hasret ve hayret içinde, hem de yana yana.
Sadece bakma bir de gör!
Sadece duyma bir de işit!
Sadece bilme bir de anla!
Her şey dönerken, şaşkın şaşkın durmasana!
Her şey konuşurken kendince,
Birer kaside terennüm ederken ince ince.
Bir de yağıyorsa yağmur;
Kimden haber veriyor, kimi anlatıyor dersin?
Her şey ondan kutlu bir haber, artık aklın ersin!
Sana bana hepimize selam ediliyor her yandan;
Bak hepsi selamlıyor seni beni.
Bu yüksek gerçekleri göreni.
Yine diyor sizi gidi haylazlar!
Çalışmadınız dersinizi!
Oysa, tabiat seni anlatmakta her an;
Bin bir mesaj sana kalan.
Yine doğdu güneş.
Yine hayrette kaldı her şey.
Kalma sen de hayrette, olarak onlara eş.
Aslında sensin her şeyin hedefinde,
Senin için koca kâinat.
Gösteriyor gayret içinde gayret.
Senin için bin bir güzellik.
Senin için bin bir faaliyet ve şenlik.
Seyredecek olmasaydı,
Yapar mıydı ressam hiç?
Bunca resmi bunca tasviri.
Besteler miydi bestekâr?
Olmasaydı dinleyen katar katar.
Eser miydi rüzgâr püfür püfür?
Olmasaydı teneffüs eden.
Rüzgâr olur muydu havadar hiç bu kadar?
Olmasaydın sen arzda ber-karar.
Kur’an’da insanlığın tüm saadet düsturu, prensip ve kanunu;
Son kitap, son hitap biz insanlara.
Gökten vahiyle gönderilen muştu buketi.
Din ve dünya nizamını gösteren İlâhî maketi.
Ondadır kâinatın yaratılış esrar ve sırları.
Ondadır kâinat ve insanın var oluş hikmeti.
Kur’an’da, insanın başı boş bırakılarak olamıyacağı bir serseri.
Büyük küçük her varlık, ederken ona çağrı;
İnsandır elbet; ibadet, taat, emniyet ve nizama kul.
Öyle ise ebedî selâmeti, Kur’an’da ara bul.
Okursak Kur’an’ı, buluruz dünya ahiret huzuru.
Çünkü aydınlatır bizi, O’nun sönmez nuru.
