Merhaba Sevgili Okurlar..
Manisa’nın sokaklarında hemen hemen her gün gördüğümüz Ayşe Nine’nin hayatını merak ederdim ama üzüleceğini düşünerek sormaya çekinirdim. Sattığı sebzelerden alır, hayırlı işler diler gözlerim dolu dolu yanından ayrıldım. Benim sormaya cesaret edemediğim, hep merak ettiğim hayatını, Serpil Kaya Ceran hanım öğrenmiş. İyi ki öğrenmiş.. Bende sizlerle paylaşma imkanı buldum ve köşeme taşıdım.
Kimimize göre Ayşe Nine, kimimize göre Ayşe Teyze, kimimiz için Ayşe Abla olan bu güzel insanı, Serpil hanım şöyle anlatıyor; Fotoğraftaki Ayşe teyze çoğunuzun gördüğü, önünden gelip geçtiği ama hikâyesini birçoğumuzun bilmediği çileli bir kadın...
Daha çok Ulupark'ın karşısında, Akbank sırasındaki kaldırımda oturan, köyden getirdiği otları satarak o yaşında kimseye muhtaç olmadan, kesik elleriyle yaşamaya tutunan bir kadın.
Önünden her geçtiğimde bir kaç saniye durduğum, kısa bir iletişim ve duadan sonra geçip gittiğim teyzenin hikâyesini öğrenince öyle üzüldüm, öyle kahroldum ki anlatamam.
Ayşe teyze evlendikten sonra kocasından habersiz, kayınvalidesiyle komşu kızlarının düğünü için iki parça kumaş götürmüş. Göstermelik hediye. Düğünden sonra kumaş geri veriliyormuş. Kocası bunu öğrenince çok kızmış. Komşu kızlarının düğünü yapılırken Ayşe teyzeyi tarlaya götürerek:
"Kumaşı hangi elinle verdin?" Diye sormuş. Ayşe teyze sağ elini göstermiş, kocası sağ elini kesmiş. O can acısıyla "Tek eli ne yapayım?" Deyince kocası sol elini de kesmiş.
Ayşe teyze hastaneye, kocası hapishaneye. 24 yaşındayken, merhametsiz kocası tarafından elleri kesilen Ayşe teyze, o gün bu gündür elleriyle değil, bilekleriyle hayata tutunan örnek bir insan. Hikâyesini öğrenince ona saygım iki kat arttı. En ufak bir sıkıntıda öldüm, bittim, mahvoldum. Ben ne kadar şanssızım, her şey beni buluyor! Diye dert yananlara Ayşe teyze öyle güzel örnek ki zaman zaman kendimi çaresiz hissettiğimde Ayşe teyzenin gözlerinin derinliğinde saklanan acıya rağmen, gülmeye çalışan yüzünü hatırlarım.
Elleriyle değil, bilekleriyle hayata tutunan o talihsiz, hayatın sillesini yemiş ama yıkılmamış kadın, adeta insanlara ders veriyor.
O haliyle Ayşe teyze, sabrın, tevekkülü, her türlü sıkıntıda, hayatla mücadelenin ibretlik sembolü sanki... 87 yıllık hayatı boyunca, ayakta durmaya çalışan bu ufak tefek, çileli, yüzü gülmemiş güçlü kadının Allah yardımcısı olsun…
