11 İl’de büyük yıkıma ve çok sayıda can kaybına neden olan Kahramanmaraş merkezli 7.7 ve 7.6 büyüklüğündeki depremlerin üzerinden 4 ay geçti. Ancak Malatya’da yaşayan vatandaşlar hala barınma sorunu yaşıyor. Artçı sarsıntılar nedeniyle evlerine giremeyen vatandaşların temel talebini Konteyner oluşturuyor.
Kahramanmaraş merkezli 7.7 ve 7.6 büyüklüğündeki depremlerin üzerinden aylar geçmiş olmasına rağmen acılarımız ilk günkü gibi. Bu durum karşısında üzülmemek, kızmamak ve öfkelenmemek elde değil. ‘’Her şey güllük gülüstanlık ,depremzedeler maddi manevi gayet iyi durumda,hiçbir desteğe ihtiyacı kalmamış,çalışan kesim işinin başında,esnaf gayet mutlu,çocuklar şen şakrak,hanımlar evlerinde eşleri ve çocukları için akşam hazırlığını yapıyor’’gibi mi görünüyor uzaktan anlamış değilim.
Keşke her şey uzaktan göründüğü gibi olsaydı da, normal hayatlarımıza dönebilseydik. Yaşadığımız afet tüm hayatları alt üst etti ama yinede memleketimizden de, ayakta kalma mücadelesinden de vaz geçmedik. Ancak her geçen gün umutların azaldığını görmek, vatandaşın haklı isyanı hangi birine yanalım dedirtmeye başladı.
Kaybettiğimiz canlarımıza mı yanalım , yok olan hayatlara mı yanalım, bir kaç gün sonra 40 dereceyi bulacak sıcaklıkta çaresiz ve umutsuzca çadırda ve konteyner de kavrulacak insanlarımıza mı yanalım,hala barınacak bir Konteyner’ı bile olmayan vatandaşa,işini yapamayan esnafa,Kime neye yanalım karar veremiyorum.
Çadırda veya konteyner da barınan vatandaşlar için gıda ve hijyen sorununu söylemeye zaten gerek yok. Ekipler ilaçlamayı düzenli olarak yapıyor olsa da sıcakların etkisiyle haşere ve inanılmaz pis kokuların önüne geçilemiyor.
Yaşadığımız büyük felaketin ilk günlerinde yalnız değildik, birlik beraberlik o kadar güzel sergilendi ki,tamamen kenetlenmiş,acımızı ortak yaşamıştık.Hep birlikte altında kaldığımız enkazı hep birlikte kaldıracağız umudu hepimize güç vermişti. Şimdi mi? Sanki o büyük yıkım hiç olmamış, sanki insanlar çok mutlu,sanki vatandaşın tüm ihtiyaçları giderilmiş gibi yetkililerin normal hayata dönmemizi bekleyen adımlar atması gösteriyor ki kaderimize terk ediliyoruz.
Bizim gördüklerimizi, vatandaşın içinde bulunduğu zor durumu, çaresizliği yetkililer görmüyor mu acaba, yada görmek mi istemiyor. Evi ağır hasarlı olan,yada yıkılan vatandaşa hala Konteyner verilmedi. İnsanlar adeta zorunlu göç etmiş durumda. Aklı yüreği Memleketinde olan bu şehrin güzel insanları ne zaman nasıl dönecek bilmiyoruz. Yaşadığı tüm zorluklara rağmen Memleketini terk etmeyen veya gidecek bir yeri olmadığı için memleketinde yaşam mücadelesi veren bu şehrin güzel insanları daha kaç ay bekleyecek, bu bekleyişin sonu ne zaman gelecek. Cevap bekleyen o kadar fazla soru var ki, hangi soruyu kime sorup kimden doğru cevabı alacağız onu bile bilemez durumdayız. Özellikle Afad’a ulaşmak çok zor, hatta şimdilerde imkansız, sistem dahi kapalı. Oysaki en çok bu zamanda sorularımıza cevap verebilecek ilk merci olan afad’a ulaşma imkanı olmalı. Önemli olan Afad’ın kurmuş olduğu iletişim noktaları değil, o noktalarda bilgi alınabilmesinin sağlanmasıdır. Afad’ın iletişim noktalarında hiçbir sorunun cevabını alamayan vatandaşın haklı isyanını artık görmezden, duymazdan gelmeyin. Sorular açık ve net: Konteyner ne zaman verilecek? Kira desteği hala alamadık, ne yapmamız lazım? Sistem açılacakmı?
Bu kadar net sorulara verecek hiçbir cevabınız yoksa da en azından ‘’ Konteyner verilmeyecek, kira desteği belli değil ama siz yinede bekleyin,sistem açılmayacak’’ gibi net cevaplar verin de vatandaşı bu belirsizlikten kurtarın .
