Vazgeçmek , bazen kaçınılmaz oluyor yaşamda. Affetmenin çekiciliğinin yerini hayal kırıklığı aldığında bize düşen yorulmadan gitmektir... Başkalarının mutluluğu üzerine kurulmuş bir dünya yetmez her zaman. Muhtaç olmakla ihtiyaç sahibi olmanın ayrımına varmak her şeyden önce yapılması gereken iki önemli nokta . Bundan sonra kararlı olmaktır geriye kalan. Bunun için de herkes aynı iradeyi gösteremez .Yalnız kalmamak için boyun eğmek , ses yükseltememek olağan hale geldiyse bir yerlerde “dur!” deyin her şeye…Gözden geçirin, kendinizle tartışın. Sancılı olduğunuz konuyu ortaya çıkarmak zor olmayacaktır. Affetmek alışkanlık haline geldiyse her geçen gün daha da artarak kişiliğinizi kemirir. Bu hayatınızda var olan herkesi kaldırıp atmak değil elbette.Ancak birileri sizi daha fazla ezmemeli , size daha fazla "evet" dedirtmemeli. Kendiniz isterseniz ya da uygun görürseniz yapın bazı şeyleri. Yalnızlıktan korkmayın! Zarar görüyorsanız vazgeçin...Siz kendi değerinizin farkında olun yeter ki.Kendi yolunuzda kimsenin engeline takılmayın.. Gün gelir gitmek olağan olur.Bazen bulunduğunuz şehirden, bazen onun hayatından…O an her şeyi geride bırakacağınızı bilin.Hiç kimse aynı kalmayacaktır tabi ki siz de. Gitmek ya da vazgeçmek dayanıksız olduğunuz anlamına gelmez . Tam tersine iradeli olmanın göstergesidir. O zamana kadar tüm bildiklerinizi yenilersiniz, sandığınız şeylerin aslında öyle olmadığını anlarsınız. Tüm bunlara karşın hatırlamanın verdiği zarar karşısında eliniz kolunuz bağlanacaktır.O anda tükenmeyin! siz gittiniz bir kere…Başarmak amacınız olsun, kaybetmeden... [email protected]