(Güfte:Canfer Balçık)
Gönlüm şad değil, şen değil
Yordu yokuş, yordu meyil
Yetmedi mi bunca mehil*?
‘Bâd-ı sabâ’*, meltemim ol
Hani, darda yedecektin*?
Yüreğinle sezecektin
Görmesen de bilecektin
Ayanım ol, müphemim* ol
Bu yükle hiç yol biter mi?
Öz kordayken, yüz güler mi?
Sensiz hiç şafak söker mi?
Seherim ol, şebnemim* ol
Sensin ömrümün otağı
Sensin dağların yulağı*
Bahar olsun son durağı
Nergisim ol, çiğdemim ol.
Senle ölçeyim, tartayım
Çağ açayım, kapatayım
Seninle ışık saçayım
Güneşim ol, eksenim ol
Sana şiirler yazayım
Aydınlık bir yol çizeyim
Senle bağlayıp, çözeyim
Kelamım ol, kalemim ol.
Senle vuslata ereyim
Dertlere derman dereyim
Seninle cennet kurayım
İlhamım ol, mülhemim* ol
Gönlüm gönlünde kafeste
Bir ninni söyle, aheste*
Elimi tut son nefeste
Dudağımda zemzemim ol
(Canfer Balçık; 17.07.2020)
*bâd-ı sabâ: erken saatlerde esen hafif rüzgar.
*yedmek: yardım amacıyla, elinden tutup götürmek
*ayan:açık seçik, belli
*müphem: açık seçik olmayan, belirsiz
*mehil: bir işin tamamlanması için verilen ek süre
*mülhem: Allah’ın kalbe doğurduğu, esin kaynağı
*şebnem:çiy
*yulak: ince, uzun keçi yolu
*aheste: yavaş, ağır
