Bir garip yolcuyum
Kavuştuğum yerde
Durduğum mekânda
Kaldığım alanda
Çünkü
Geldiğimde
Döndüğümde
Kalmamıştı kimse
Yerli yerinde
Eski yerinde
Bir garip
Gariplik içindeyim
Bildik yerlerin
Yabancısıyım şimdi
Bulamamıştım kimseyi
Yerinde
Oysa ben giderken
Onlar idi geride
Kalakalmıştılar arkamda
Sessiz ve sakin
Birer damda
Geri dönüşte
Kalmıştım
Ben bu sefer geride
Her biri
Sessiz gemilere binmiştiler
Birer birer
Meğer
Ayrılmışlar yerlerinden
Ve
Geçmiş
Aradan seneler
İstanbula kavuşmuştum ya
İstanbuldaydım bedenimle güya
Ruhum ise İstanbula konmadı zira
İstanbulda gariplik çöktü ruhuma
Bu sefer ben mi kavuşmuştum İstanbula
Yoksa İstanbul mu kavuşmuştu bana
Cevap veremez olmuştum ne yaptımsa buna
Çünkü şairin:
“Ben gurbette değil
Gurbet benim içimde”
Dediği gibi
Değilim ben:
Çünkü;
“Ben gurbetteyim.
Değil gurbet;
Benim içimde!”
İşte İstanbuldayım ama bedenen
Aslında İstanbulda değilim ruhen
İstanbul kaybolmak için
Hep benimle yarıştı
İstanbul asıl içimde
Kayıplara karıştı