Yaz ortası karakışa dönüşmüş.
Yapraklar dökülmüş, dallar yastadır.
Kervan çoktan göçmüş, gözden kaybolmuş.
İzleri yollarda, dağda, taştadır.
Zaman öğütmekte, değirmen döner.
Emaresi simadadır, saçtadır.
Nasıl da dayanmış, yerinde kalmış?
Çok şükür ki ; akıl hala baştadır.
Ezip, un ufak eyliyor ne varsa
Sırrı; acımasız dönen çarktadır
Böyle imiş varolanın yazgısı
Giden gelmez, kalanlar sıradadır.
Güneş aydınlatır bütün alemi
Yüzü güler, özü ise kordadır.
Günü, sonu hayırlara çevirsin
Umutlar ; Rahman, Rahim, Hüda’dadır.