Yaz ortası karakışa dönüşmüş.

Yapraklar dökülmüş, dallar yastadır.

Kervan çoktan göçmüş, gözden kaybolmuş.

İzleri yollarda, dağda, taştadır.

Zaman öğütmekte, değirmen döner.

Emaresi simadadır, saçtadır.

Nasıl da dayanmış, yerinde kalmış?

Çok şükür ki ; akıl hala baştadır.

Ezip, un ufak eyliyor ne varsa

Sırrı; acımasız dönen çarktadır

Böyle imiş varolanın yazgısı

Giden gelmez, kalanlar sıradadır.

Güneş aydınlatır bütün alemi

Yüzü güler, özü ise kordadır.

Günü, sonu hayırlara çevirsin

Umutlar ; Rahman, Rahim, Hüda’dadır.