Romantik sosyalistler birinci Boğaziçi Köprüsüne de tepki gösteriyorlardı. "Zap Suyu'na köprü yapılmadan, İstanbul Boğazı'na köprü yapılamaz..." diyorlardı. Sosyalistler fakir fukarayı düşündüklerinden(!), Zap Suyu köprüsü yapılmadan, İstanbul'da zenginlere hizmet edecek köprünün yapılmasını hümanizme karşı buluyorlardı. Birinci köprünün temeli 20 Şubat 1970'de atılmıştı. Köprü 30 Ekim 1973'te resmen açılmıştı. Köprüye karşı çıkanların ya dünyadan haberi yok, ya da muhalefet olsun diye karşı çıkıyorlar. Avrupa ülkelerini dolaşanlar görmüşlerdir. Macaristan'da Budapeşte şehri, Tuna nehrinin iki yakasında kurulmuştur. Bir buçuk milyonluk Budapeşte'de Tuna nehri üzerinde en az 15 köprü bulunmaktadır. Paris de Viyana da aynı durumdadır. Şehri bölen nehirler üzerinde 15-20 adet köprü bulunmaktadır. Nehrin iki yakasında oturanlar, karşı semtlere geçebilmek için çile çekmiyorlar bizim gibi. Köprülerin görünümü, sözünü ettiğim örnek şehirlere farklı bir güzellik katmaktadır. Köprülere ihtiyaç olduğu, değişmez bir gerçektir. Eğer köprüler Boğazın güzelliğini bozuyor iddiası ileri sürülüyorsa, bu tartışılabilir. O zaman köprü yapılmaz, araçların geçebileceği tüp geçişler yapılabilir. 15 milyonluk İstanbul'da, karşı yakaya geçebilmek ızdırap olmaktan bir şekilde çıkarılmalıdır. Büyük paralar ödeyerek Boğazdan bir yalı veya daire almış olan insan, tepesinden çelik bir yolun geçmesini arzu etmez tabii ki. O insanların da durumunu düşünmek gerekir.