Ülke olarak, toplum veya çoğunluk olarak biz neyiz demeden edemedim yine.Sinirden ellerimin titremesine zor hakim olduğum yazıdan biri daha sizlerle.Karşımızdakine üzülmüyorsak kendimize üzülelim lütfen  azda olsa.Irkçılık,Türkçülük,kürtçülük,lazcılık..

Bitmek tükenmek bilmeyen;insanları ayrıştırıp,birbirine düşman edip sonra da soykırıma sebep olduğumuz için  sevinen insanlar olup çıktık. Yazık değil mi insan ölümlerine  kadar giden cılık da cılık uzayıp gitmeye davam ediyor.insanları kırıp dökmemeyi, insanca paylaşarak yaşamayı asla beceremediğimiz kavgalarımıza artık dur demenin zamanı çoktan geldi de geçiyor . İki memeli, iki kulaklı, iki gözlü ve iki ayaklılar insan nesli olarak geçiniyoruz ama insancıl hiç bir paylaşım da bulunup yaşamıyoruz. 

Peki neden kendi ırkımızla savaşıyoruz vahşi hayvanlar gibi.Sizede çok anlamsız gelmiyor mu söylenen bir cümle yüzünden insanlar yok oluyor? Peki yok olma sebebine gelecek olursak nedir efendim "Irkçılık "?

Gerçek yaşam şekli bu mudur asma kesme midir acaba?Yani herkes gücünün yettiğini ezsin büzsün,kendi istekleri için harcayıp yok etsin.Ne alâ memleket valla hiç uğruna  ölenler ölsün, ölmeyeler de sürünsün mü yani?Bir kendimize gelelim arkadaşlar.Elimizi vicdanımıza koyup,karşımızdakilere  yapılan bana yapılsa nasıl olur diyerek oturup biraz düşünmek gerek.Empati dediğimiz şey bu kadar zor değil.Bu kadar vicdansız olmak için çok uğraşmak lazım .Halbuki insan olmak,insan gibi yaşamak vahşileşmekten gerçekten çok güzel ve de  daha kolay.

Ben Türk almam, ben kürt almam, ben laz almam, ben çerkez almam.Ne alcaksın peki?

Almazsan alma da bari alana da mani olma herkes insan unutma!.

Sevgiyle kalın