(Şarkı/Türkü sözü; Canfer Balçık)
Dıştan güldüm, içten yandım, kavruldum/
Eğilmedim, bükülmedim, kırıldım/
Dimdik durdum çınar gibi, yoruldum/
Gülizarda*; bülbül yorgun, gül solgun/
Beden yorgun, gönül dargın, gün yorgun//
Kaybolunca gözde ferin, kudretin/
Anlamı yok; malın, mülkün, servetin/
Miadı var; zor yüklerin, külfetin/
Dallar eğik, meyve olgun, kök yorgun/
Beden yorgun, gönül dargın, gün yorgun//
Felek alay etmiş; gönül eğlenmiş/
Son faslına gelen ömür demlenmiş/
Boyun eğmektense, ölüm yeğlenmiş/
Makam yorgun, devran yorgun, taht yorgun/
Beden yorgun, gönül dargın, gün yorgun//
Canfer der ki; ' Bahta kılıç çekilmez!"
Hedef görülmeden, yaylar gerilmez/
"Yolun sonu neye varır?" Bilinmez./
Gece yorgun, Güneş dargın, Ay yorgun/
Beden yorgun, gönül dargın , gün yorgun///
* gülizar: gül bahçesi
