Doğan Yayın Gurubuna bağlı, günlük 120 bin adet dolayında tirajı olan Gözcü Gazetesi’nin kapanması, tüm basın emekçilerini üzmüştür. Bir gazetenin kapanması, onlarca gazeteciyi açıkta bırakmak demektir. Her bir gazete, basın çalışanları için bir umut kapısıdır. Günlük 120 bin tiraj, Türkiye gibi okuru az olan ülke için azımsanacak bir rakam değildir. Böyle bir tiraja sahip gazetenin, reklam pastasından yeterli payı alamaması ve yıllık ortalama 3 trilyon zarar etmesi, pek akıl alacak bir olay değildir. SABAH ve MERKEZ DAĞITIMIN TMSF’ye GEÇMESİ TMSF kararını duyunca, eyvah dedim! Çünkü devletin eline geçen bu gurubun, zararını azaltmak için Merkez Dağıtım kapatılıp, yayınlar Doğan Dağıtım’a aktarılırsa, bizim gibi gazetelerin yaşama şansı olamaz! Bu kanaate nasıl vardığımı izah etmek gerekirse: 2002 yılıda Doğan Dağıtımla genel dağıtımımız yapılmaktaydı. Dağıtım şirketi gazete başına yüzde 25-35 arasında bir kâr marjı almaktaydı. Uçak ulaşımları, bölgelerdeki navlun masrafları da ayrıca ödenmekteydi. Doğan Dağıtım, daha sonraki yıllarda kâr marjı ve artı 4 bin YTL maktu dağıtım masrafı almaktaydı. Son günlerde Doğan Dağıtımın aldığı maktu dağıtım bedeli aylık 10 bin YTL’ye yükseltilmiştir. Eğer TMSF, Sabah Gazetesi’nin dağıtım şirketi, Merkez Dağıtım’ı işlevsiz hale getirirse, birçok gazetenin dağıtımı tehlikeye girebilir. Bağımsız basın, sadece gazeteyi basabilmekle sınırlı kalır. Basılan bu gazetelerin, yurdun dört bir yanına ulaştırılabilmesi, okuyucuyla buluşabilmesi mümkün olmazsa, basın özgürlüğünden bahsetmek sadece masal olur. 1990’lı yıllarda çıkarılan bir yasa ile, gazete son satış noktaları, sunulan (dağıtılan) yayınları satmak zorundadır. Bu yasa sadece var ama uygulanması mümkün değildir.