Yaşam denilen dünyanın rahmine, saklambaç oynayarak düşer bütün sperm ve embriyolar. 

Asıl oyunu kuran yazar, güneşi yakıp söndürerek gece ve gündüz başlatır oyunu. 

Saklambaçtır bunun ismi. Sobelenen, bebek olarak dünya ya gözlerini açar. 

Gece kirpiklerinin karasını, güneş ise yaşam sevgisini aşılar. Bebeğin yüreğine. 

Bu döngü ve bu saklambaç oyunu böyle sürer gider. Büyür her doğan gün ümit; delişmen olur, rüyalar hülyalar.  Fırtınanın, çıkardığı pencere sesi gibi atar deli yürekler.

Hızlıca koşulur. Arkaya ve şimdiye bakmadan sadece hedef düşünerek. Ve unutularak “Azrail’in melek “olduğu.

Koşarak yaşanır, yaşam denilen, bir fahişenin kıvrak kalçasındaki her dokunuşundaki titreşimi andıran, çalkantılı hayat.

Bu yolda attığın her adımda milyonlarca beyin hücrelerin, yarışın finiş çizgisindeki nefesinde, kendi çöplüğüne fırlayıp giderler. 

Ve ben sona yaklaşıyorum. Ama olsun “Azrail’de bir melektir” dersin.

Sonunda yüzümde gülücük olacağı veya somurtuk olacağı veya kirece boyanmış gibi ruhsuz olup olmayacağı hiç ilgilendirmez.

Sorun izleyenlerin kendi yüzünün alacağı şekil ve bir anda kendilerini sırat köprüsünde bulup, kaybettikleri koçlarını ve hesaba çekilmiş ruhlarının eksik sevgi bakiyesi sonucunu görmeleridir.

Bakiye sonrası ağlamaları, dövünmeleri bunun sonucu gözlerinde ki yaşın, fahişe göğüslerinden akan ter gibi akmasıdır…

Ve onlar için “Azrail’de bir melek” değildir. 

Ama Azrail için nitelik sabittir. Ve “Azrail bir melektir”

Hiçbir zaman meleği düşünmemiş olanlar dublörü zannettikleri hayatta önlerine çıkan, zevki sefa çengisinde; adaleti beline tülbent yapıp bağlayarak kıvıran “nefis” ve “hırsın” alkış tuttuğu bir oyunda melek aramalarının şaşkınlığı ile karşılaşmaktan korktukları için her sonda ağlarlar.”

Kimisi de o çenginin aktörü olduğu için; tablodaki yerini hep kutsal zannetmişlerdir. 

Oysa çengi bir perdelik değil çok perdelik ve yaşam yolunun fahişenin sesi ile irkilen sanki ışık görmüş tavşan gibi zamanın durduğu bir andır. 

İşte o nadan kurtulanlar hareket edenler, bakiyesinde sevgi çıkanlardır. Ve onlar için “Azrail bir melektir” … 

Bakiyesinde sevgi olanlara…

Ve düş çıkınını sevgi ile dolduranlara…

Saygıyla...