Biraz kederlendik,biraz mutlu olduk.Çoğu zaman hazanın renginde hüzünde sallandık.
Sarışın Temmuz da yandık.Sonbahar sarısında serinledik.
Yağmurla beraber ıslandı;hayallerimiz.Umutları beyaz kar ile kucakladık…
Gece karanlığına teslim olduk,sabah kara kışta uyandık.Az sonra güneş çıkacak diye üşüyen sokak çocuklarına teselli olduk.
Emekliye,işçiye,emekçiye,işsize hele bahar gelsin;’’çok şey değişecek’’ dedik.
Durmak yok,yola devam dedik.Ayaz,kurşun gibi atış yaptı,kimi zaman cebimizdeki sayılı paraya,kredi kartlarına kimi zaman da ruhumuza…
Adeta;kara kış karartı soğuğuyla yürekleri,düşleri…Yine de yılmadık..
‘’Bahar ola hayrola’’ dedik.
Sabah uyanıp,kahvaltıyı köşedeki simitçiyi sevindirip bir simitle geçirdik.
Yollarımız kar tipi ile kapandı.İşimize,hayata koşmayı ertelemedik,ertelenesi yaşamla; çalıştık,çabaladık…
Ne ekonomi değişti,ne insanlık ama biz yine koştuk,doğru bildiğimiz yola.
Kara kış savursa da üşüyen ellerimizi,ağzımızdan çıkan sıcak buhar ile ruhumuzun penceresine yazdık;
‘’ Bu da geçer,yarın ola hayrola..’’
Akıllı telefonlarımıza gelen haberlerle sevindik.
Kara kış sonu emekliye zam var.
İşsizlere iş var.!
Daraldık,sıkıldık;bu yolun sonunda bahar var diye sevindik.
Nihayet,İlkbahar geldi..
Cemreler önce insanlığa sonra bize düşsün diye dileklerde bulunduk.
Derin bir nefes alıp,sabah kuş cıvıltılarını duyduk.Ağaçlar rengarenk çiçek açtı,tabiat yeşilin çimleriyle yüzümüze göz kırpınca;bahar geldi,dedik.
Yüreğimizin nadasındaki aşk sesini duyurmaya başladı.
Yüzümüze renk geldi derken birden güneş küstü.
Bir yanımızdaki baharla keyiflenirken diğer yanımızdan kara kış geri geldi.
Aşkımız asılı kaldı.
Kar,tipi,boran sevinçlerimize yasak koydu…
Baharın ortasında kalakaldık,yapayalnız yine içimizde…
Ne emekli sevindi,ne sokak çocuklarının üşüyen gamzeleri ısındı.
Bazılarının cebine yaz bazılarının kalbine baharın tadında yine kara kış geri döndü…
Unutmuş muyduk ne.?
Hayatımıza böyle kolay gelmezdi bahar.!
Kaç bahar da kandırılmış tık,
Kaç bahar diye avutulmuştuk.
Aşk,barış,insanlık yine aldanmıştı..
Yine başka bahara diye rafa kalkmıştı,garibanın hayalleri..
Meğer;yalanmış bu bahar.!
1 Nisan terör şakasında hüzne boğarken,
Çocuklar ıslak hayallerle,babalarının cebine bakarken,bu bahar da yarı yolda kaldık.
Soğuk ayazda tutuklu,yağan karda şaşkın ve yine baka kaldık hayata…
Söyle Bahar!
Mevsimler bile değişirken,umutları çalarken,gözlerimiz yolda iken her şeyi tersine çevirirken,değiştiremediğin insanlığa yenildin yine bahar.!
Ah yalancı bahar…!
Artık,yalan konuşmasan,
Akılları alt üst etmesen olmaz mı?
Git artık işine…
Düşme düşlerimizin peşine…
Ah yalansın sen yalancı bahar.!