“Milletim nev-i beşer.”
Tek millet insanlar!
“Vatanım ruy-i zemin.”
Tek vatan yeryüzü!
Demek istemiş ki:
“Millet” de neymiş?
Ya “Vatan”?
Ne menem şey!
Sordum birine:
“Var mı evin?” diye
Dedi: “Var.”
“Ya tapusu?”
Dedi: “Olmazsa olmaz.”
“Kilitliyor musun kapını?”
“Bırakılır mı hiç açık?”
“Ya bahçen?”
Dedi: “Var.”
“Yaptın mı duvar?”
“Hem de ne sağlam.”
“Niye bu kadar koruma?”
Dedi: “Gafil olma!”
“ ‘Hüsn-ü zan adem-i itimad’a
Memuruz.
Yani:
‘Olsun zannın güzel,
Fakat olmaz kimseye güven!’
Duymadın mı bunu sen?
Tedbir almakla mükellef insan.”
Nasıl gerekiyorsa eve
Tapu, anahtar, kilit
Bahçene duvar, çit
Vermesin diye
Yabancıya geçit
Vatan da böyle
Koruma ister öyle
Yoksa kalmaz ortada
Ne ırz, ne mal ve namus
Varsa sende biraz us
Vatan namustur namus
Kem gözlerden bile
Saklamazsan onu
Kaybetmek olur sonu
Giderse elden vatan
Bırak üstündekileri
Izdırap duyar
Nice altında yatan
Değilse vatan elinde
Değilsin sen hür
“Kul” olmak için bile
“Hür” olmak gerek önce
Olmayınca vatana sahip
Olamazsın ne hür
Ne de lâyıkıyla
“Kul” ve “Özgür”
