Hiçbir şey yazmak gelmiyor içimden. İşimiz gereği neredeyse her an her saniye izlediğim spor da dahil olmak üzere hiçbir şeyden zevk almaz haldeyim şu sıralar. Yurdumun her yerinden yükselen ağıtlar, çığlıklar gözümü de, kalbimi de, gönlümü de kör etti adeta. Haber bültenlerini korka korka seyreder haldeyim inanın.
Terör sarmalının tam da göbeğine düşmüş durumdayız son günlerde. Ülkemin askeri, polisi, işçisi katlediliyor.
Hiçbir açıklaması ve gerekçesini asla kabul edemeyeceğim bir biçimde kan gölüne döndü ortalık. Hepinizden, herkesten tüm okurlarımızdan bu haftalık özür dileyerek, çok kısa ve sporun dışında hissettikleri aktarmaya çalışacağım izninizle.
Biz dünya tarihinin en asil ırklarından olan Türk milletiyiz. Bu milletin oluşum katmanları arasında, Türk, Kürt, Laz, Çerkes, Boşnak vb. etnik kökenler var. Yani biz bu ulusun kromozomlarını oluşturan etkenleriz. Biz birlikte varız ve var olmayı sürdüreceğiz. Nereden basıldığı gayet açık olan o düğmeyi yeniden ‘off’ konumuna getirmediğimiz taktirde, kendi kendimizi yemeye ve dünyanın çok büyük bir bölümünün istediği felakete doğru sürükleniriz.
“O bunu dedi”, “Sen şöyle yaptın” çekişmeleri ve ülkemin dinamiklerine yapılan doğrudan müdahaleler, bireysel aymazlıklar, kısır çekişmeler ve içine düştüğümüz duruma karşın halen bir uzlaşıya varılamayan siyasi tablo.
Ve sonuç; Ağlayan anne-baba ve aileler. Dolayısıyla, vurdumduymaz bir kesimi, yaşananlardan neredeyse haberi yokmuş gibi davranan, gülüp, çalıp söyleyen bir grup mutlu azınlığı hariçte tutarsak, üzüntülü, şaşkın ve kaygılı bir toplum.
Sesim nereye gider, kimlere ulaşır bilemiyorum. Ancak, klavyemin tuşlarından çıkan ses, yüreğimdeki dalgalanmanın oluşturduğu şu kelimeler; Özetle bir tür sinerji, belki birilerini olumlu etkiler. Belki birilerinin düşeceği yanlışlıklar denizinde boğulmasını engelleyebilirim. Ne bileyim bir umut, bir çaba işte…
Hani derler ya, “Umut etmek, inanmak ve çalışıp çaba harcamak başarmanın yarısıdır” diye. İşte ben şu anda tam da o noktadayım. Umuyorum, inanıyorum ve karınca kararınca çaba harcıyorum ve içine düştüğümüz bu girdaptan sağduyu ve özveriyle çıkacağız diyorum.
Haydi her şeyin üstesinden gelmiş bu millet, bunun da üstesinden gelir yeter ki, birbirimizi düşman gibi görmeyelim ve hep birlikte Türkiye olduğumuzu unutmayalım.
Haydi, lütfen, hemen, şimdi…
