O TRT’NİN YETİŞTİRDİĞİ EN BÜYÜK DEĞERLERDEN VE TÜRK MUSİKİSİNİN EN ÖNEMLİ SESLERİNDEN OLUP TAM BİR HALK ADAMIDIR
Trt Türk musikisinin çok önemli isimlerinden olan Sami AKSU sahne duruşu, beyefendiliği, sesi ve halka olan saygısı ile Türk halkına kendini sevdirmiş olan çok kıymetli bir sanatçımızdır. 1961 Fatsa doğumlu olan sanatçı konservatuar okumuş bir trt sanatçısıdır. Bir çocuk babası olan sanatçının oğluda musiki eğitimi almaktadır.Bu hafta sayfamda Sami AKSU’yu ağırlıyorum. Tam bir beyefendi ve alçakgönüllük ile bana o güzel duygu dolu yüreğini açtı ve sorularıma samimiyetle cevap verdi. Bende sordum.
Sami AKSU kimdir?
İLK KONSERİMİ 12 YAŞINDA 500 KİŞİYE TEK BAŞIMA VERDİM!
Sami AKSU Karadeniz’in ordu ilinin Fatsa ilçesindenim. En büyük şansım ilçemizde musiki çalışması yapan çok değerli bir hocamızın olmasıdır . Erdoğan PAYTAK hocanın müzik eğitimi verdiği bir musiki derneği vardı. Dayımın kızına müzik derleri vermek için o hoca eve geliyordu. Orada ben bir şarkı okudum. Erdoğan hoca beni çok beğendi bana “sen artık bana müzik dersleri almaya” geliyorsun dedi ve biz onunla orada çalışmaya başladık. Bana şimdi bile zor okuyabileceğimiz klasik eserler öğretmeye başladı. Sanıyorum orta birdeyken ilk konserimi tam 500 kişiye tek başıma verdim ve sanat hayatım böylece başlamış oldu. Bu konser ailem ve benim için önemli olduğu kadar ilçem içinde önemliydi. Bu benim karar noktam oldu. Aynı zamanda eğitimimde devam ettiği için okulda müzik öğretmenim Gülnur AYDIN ‘da benimle yakından ilgilendi. Hatta ben okuldan mezun olurken Konservatuara gitmesi gerekir diye not düştü aileme. Nitekim 1977-1978 öğretim yılında konservatuar sınavını kazandım. Orada çok değerli hocalarla karşılaştığımda çok heyecanlandım. Alaattin YAVAŞÇA, Tülin KAVURMAN, Tülin YAKARÇELİK, Bekir Sıtkı SEZGİN hocalarımızdı. İnsanların hayatta para ile satın alamayacağı değerler vardır işte bu öğretmenlerimiz bizim için böyle değerlerdi. Para ile ulaşılamayacak değerlerdi böylece müzik yaşantım başlamış oldu.
Fatsa’dan İstanbul’a gelişiniz ne zaman oldu?
İÇİMDE UKTE KALDI!
Ben liseyi bitirdikten sonra İstanbul’a geldim. O zaman konservatuar Üniversiteye bağlı değil Kültür Bakanlığına bağlı bir okuldu ve özel bir sınavla alınıyordu. Bende o sınavı kazandım ve konservatuarda okumaya başladım . Trt1 1980 yılında 17 yıl aradan sonra sınav açtı. O zaman Muazzez ABACI, Yıldırım GÜRSES, Mediha Şen SANCAKOĞLU gibi isimlerin olduğu bir kuşak oradan yetişmişti ve 17 yıl aradan sonrada bizim kuşağımız olan dönem açıldı. Bir yıl staj gördükten sonra tekrar Trt ‘nin açtığı bir sınava girdim ve sınavı ilk beşte kazanarak 20 li yaşlarında Trt İzmir radyosunda kadrolu sanatçısı olarak çalışmaya başladım. Bir yandan İstanbul’da okuduğum için zor İzmir’de çalışmam zor oldu. Fatsa’lı Maral ÖZTEKİN ‘in yardımı ile 6 ay sonra İstanbul radyosuna tayinim geldi ve oda benim dönüm noktam oldu. Babam çok genç yaşta (56) yaşında vefat etti. Beni televizyonda bir kere seyretmek kısmet olmadı. Bu benim içimde bir ukte kaldı. Annem gördü ama 10 yıl önce oda vefat etti. Biz 4 kardeşiz 2 abim 1 de ablam var. 1989 yılında 1 evlilik yaptım 25 yaşında bir oğlum var oda konservatuarda musiki eğitimi alıyor.
Unutamadığınız anılarınız var mı?
O ANI HİÇ UNUTAMAM!
İyi anım ise bir gün arabadayız radyoda eski dostlar şarkısı çıktı. Henüz müziği çalıyordu daha sözlere geçmemişti. O zaman 3 yaşında olan oğlumda o müziği duyunca şarkıyı söylemeye başladı. Ben çok şaşırmıştım ve inanılmaz mutlu olmuştum. O anı hiç unutamam.
Sizinle paylaşmak istediğim kötü bir anım var . Bekir Sıtkı SEZGİN öğretmenim bir kavga neticesinde şahit olarak yazılmış. Bu ona ağır geliyor mahkemedeyken buna dayanamayıp kalp krizi geçirerek 56 hayatını kaybetti.Çok üzülmüştüm ve hiç unutamıyorum
Hiç beste yaptınız mı?
Denedim ama yapmadım. Bir ara denedim aslında ama o tam bir ilham işi. Belki bir gün o ilham gelirse olur inşallah.
Şu an neler yapıyorsunuz?
MÜZİKTEN EMEKLİ OLMADIM!
Trt den kendi isteğimle emekli oldum ama müzikten emekli olmadım. Yine programlar yapıyorum. Belediye festivalleri, dernek konserlerine solist sanatçı oluyorum, buyükşehirin kültür merkezlerinde kültür etkinliklerinde sahne alıyorum.
Kendinize örnek aldığınız biri oldu mu?
Ben Ahmet ÖZHAN’ı kendime örnek alırım ve kendisini hala hayranlıkla dinlerim.
Yemek yapar mısınız?
Evet çok iyi yemek yaparım ben. Annem iyi yemek çok yapardı ben iyi bir takipçiyimdir sanırım iyi izleyici olmuşum. Ben istediğiniz her yemeği yaparım.
En çok hangi rengi seviyorsunuz?
En çok siyah - beyazı seviyorum. Çünkü koyu bir Beşiktaş’lıyım.
Türkiye’de sanat yerini buldu mu? Şu anda sanat müziği sanatçısı yetişmiyor neden?
SAHİP OLDUĞUMUZ DEĞERLERİN KIYMETİNİ BİLMİYORUZ!
Biz Türk vatandaşıyız. Bizim kültürel değerlerimiz var bunlar aslında çok önemli ama biz bunların değerini bilmiyoruz. Bizim sahip olduğumuz değerlerin kıymetini bilmemiz gerekir fakat bazen sahip olduğumuz şeylerin değerini kaybetmeden anlayamıyoruz. Bugün sağlıklıyız diyelim ama bunu ancak bir hastalık geldikten sonra anlıyoruz. Aldığımız nefesin bile değerini ancak onu almakta zorlanırsak anlıyoruz.İşte kültürümüzde böyle bir şey. Ancak bizim ülkemizde bizim bir devlet kültür politikamız ne yazık ki yok. Evet destek var, Türkiye radyolarında müziğimiz çalınıyor ama gelecek kuşaklara bunu iletebilmek için bir yol haritası olması gerekiyor ki bu yola devam edilsin. Aslında öğretmen liselerinde bu dersin olması gerekiyor. Ama bu işi onları korkutmadan, ürkütmeden sevdirerek yapmak gerekiyor ki devam edebilsin. Çok bilimsel bir politika izlememiz gerekiyor destek vermek gerekiyor ki kalıcı olabilsin. Padişahlar zamanında hep müzik adamlarına ve müziğe destek verilmiştir yoksa bu günlere kadar gelemezdi müzik kültürü kaybolur giderdi.
Eğer sanatçı olmasaydınız ne olurdunuz.?
Ben sanatçı olmasaydım siyasetçi olurdum.
Sihirli bir gücünüz olsaydı neyi değiştirirdiniz?
Zenginliklerin adil paylaşılmasını sağlardım.
Sanatta istediğiniz yere gelebildiniz mi? daha hedefleriniz var mı?
Trt ‘nin Türk halkına kazandırmaya çabaladığı seslerden biriyim. Ben sahne duruşumla, söylediğim şarkılarla, giyimim kuşamımla, sanatımla, onlarla olan iletişimimle, onlara olan saygımla zaten bir yere geldiğimi düşünüyorum. Ben Türk halkına kendimi sevdirdiğimi düşünüyorum.
Sahneye çıktığınızda izleyicilerle göz göze geldiğinizde ne hissediyorsunuz?
SAHNEDE HALA İLK GÜNKÜ GİBİ HEYECANLANIYORUM!
Derler ki “yıllar geçince heyecan kaybolur, sizde artık heyecan yoktur diye” ama inanın hala ilk günkü gibi heyecanlanıyorum ve çok saygı duyuyorum. Türk halkı saygıyı çok sever böyle genetik bir yapısı vardır. Belli etmez ama bunu ister ve takip eder.
Sizin halka mesajınız var mı?
Herkes bulunduğu yerin değerini bilecek ve şükretmesini bilecek. Sonra çalışacak ve hedef koyacak kendine ve o hedefin peşinden koşacak. Ben okurken en çok istediğim şey araba almaktı. O arabayı alabilmek için hem okudum hem de çalıştım. Bir yıl sonra o arabayı almıştım ama o gün hiç uyumadım sabaha kadar oturup arabamı izledim. Sonrada başka hedefler koyuyorsan ve başarıyorsan işte başarı yolundasındır. Böyle olması gerekir. Şükretmek ve önünüze hedefler koymak insanı başarıya getirir.
Sizin zamanınızda iletişim bu kadar kuvvetli değildi şimdi her yerde internete tıklayıp şarkılar dinlenebiliyor. Siz albüm yapıyorsunuz emeğinizin karşılığını alabiliyor musunuz?
İYİ BİR BAŞLIK AÇTINIZ!
İyi bir başlık açtınız temel sorun burada aslında. Artık ilgi azaldı çünkü Karşılığı alınamadığı için üretim yok. Talep dengesi bozulduğu için çok iyi bestekarlar artık üretmiyor çükü arz talep yok üretse bile bunun karşılığını alamıyor. Türkiye’de halledilememiş bir telif yasası var yani fikri mülkiyet gasp ediliyor. Duygularınızı harmanlıyorsunuz, zamanınızı harcıyorsunuz ve bir eser üretiyorsunuz. Bu şarkı olur, kitap, olur, heykel olur ama bunun fikri mülkiyet hakkını alamıyorsunuz. Şarkılar daha kendi kanuni hakkını alamadan korsanlar tarafından üretiliyor ve satılıyor. İşte burada amaca ulaşamadığı içinde bestekarlar küsüyor. Bunlara el atılmalı ve devletin sahip çıkması gerekiyor.
