Sınırları olmayan bir dünya der yazar sevgiye; bir başlangıcı olduğunu ama bitişi olmadığını savunur. Ona göre sevginin düşmanı zihindir: “Sevginin sonsuzluğuna müdahale eder ve alanına izin vermez. Eğer bir insanı gerçekten seviyorsan ona sonsuz alan verirsin. Zihin devreye girer ve ona sahip olmaya çalışır. O zaman sevgi yok olur. Zihin çok aç gözlüdür. Zihin açgözlülüktür. Zihin çok zehirlidir.

O yüzden eğer biri sevgi dünyasına adım atmak istiyorsa, zihnini geride bırakmak zorundadır. Zihnin müdahalesi olmadan yaşamak zorundadır. Zihin, kendi alanında kullanıldığı zaman iyidir. Pazar yerinde ona ihtiyaç duyulur ama sevgide değil. Bir bütçe hazırlamaya çalışırken işe yarar ama iç dünyada derinleşmek için ona ihtiyaç yoktur. Matematik için zihne ihtiyaç vardır; meditasyon için yoktur. Zihnin kendi kullanım alanı vardır ama bu kullanışlılık sadece dış dünya içindir. İç dünyayla hiçbir ilgisi yoktur.

İnsanların kapalı olmasına neden olan şey zihindir. Zihin açıklıktan çok korkar; çünkü zihin ancak korkunun olduğu yerde varolabilir. Bir insan ne kadar korkusuzsa, zihnini o kadar az kullanır. Bir insan ne kadar korkarsa zihnini o kadar fazla kullanır. Korktuğun zaman, kaygı duyduğun zaman, seni rahatsız eden bir şey olduğu zaman zihnin hemen odaklanır. Kaygı duyduğun zaman zihin çok fazla öne çıkar. Kaygı olmadığı zaman zihin geri çekilir. Her şey yolunda giderken ve korku yokken zihin geri planda kalır. Ancak bir şeyler ters gitmeye başladığı zaman zihin hemen öne atlar ve liderliği ele alır. Tehlike yaşandığı zaman lider olur.

Meditasyon, zihnin giderek daha az şey yapacağı bir ortam yaratmaktan başka bir şey değildir. O anda o kadar korkusuz, o kadar sevgi dolu, o kadar huzurludur ki, zihnin söyleyecek bir şeyi kalmıyor. Böylece zihin giderek geriye çekiliyor, arkada kalıyor ve aradaki mesafe artıyor.

Korku, sevginin olumsuz bir yüzüdür. Eğer sevginin akmasına izin verilmezse, korkuya dönüşür. Eğer sevgi akışına engel olunmazsa korku ortadan kaybolur. O yüzden sadece sevgi yaşanan anlarda korku bulunmaz. Eğer bir insanı seversen birden korku ortadan kalkar. Ancak, her zaman ne kadar çok seversen, o kadar çok korku hissedersin. Eğer sevgi sürüncemede kalırsa kıskançlığa dönüşebilir; bu da korkunun bir parçasıdır. Sahiplenmeye dönüşebilir; bu da korkunun bir parçasıdır. Hatta nefrete bile dönüşebilir; bu da korkunun bir parçasıdır. O yüzden insan daha fazla sevgi dolu olup, şartsız sevmeye odaklanmalıdır.