Sevginin tanımı yoktur. Sevmek için sebep ve bahane üretmeye de gerek yoktur. Sevmek için gerekli olan tek şey yürektir. Yürek tanımlar, sebep ve bahaneler üretir. Unutmamak gerekir ki, ip cambazının başarısından çok, düşeceği anın heyecanı sarar insanı. Kanlı yazgıların hükmü geçer ve ebediyete doğru yol alır. Bu yüzden sevmenin ve nefretin ayrımı yapılmaz. Her ikisini de doğuran şey aynıdır. Aynı kaderi paylaşır. Biçtiğimiz hayatı yaşamaktan çok bize biçilen hayatı yaşarız. Her zaman güzel bakan yüreklerin kazanması dileğiyle, sevmeye hayvanlardan ve çocuklardan başlamalı.
Kaybetmeli mi?
Yoksa vaz mı geçmeli?
Öfkeyi nereye zulalamalı?
Görmezden mi gelmeli?
Susmalı mı?
İçine mi akıtmalı?
Dışarı mı kusmalı?
Masum hâlleri
halı altına saklamalı mı?
Korkular...
Oyun mu oynamalı.
Türlü türlü oyunlar.
Pişmanlıklarla, düşmanlıklarla,
yalnızlıklarla bezeli
Koskoca bir dünya!
Kafam yerin altında.
Görmüyor,
duymuyor,
sevmiyor
Oradan oraya savrulan dalgalı saçlarım...
Taş altına,
mercan altına sıkışan bakışlarım.
Tılsımı tüm dünyayı savuran
vahşi cazibe.
Çağın hastalığı
Öfke nöbetleri!
Beni benden eden.
Sevda kaçsın çayınıza.
