Söyle kimsin?
Eline aldığın bu gazete ile yanıma gelip benimle sohbet eden sen, kimsin?
Dokunabilir misin yüreğimin acılarına ya da ben dokunabilir miyim kalbindeki tuz bastığın yaralarına.
Sana gökyüzünün özgürlüğünü uzatsam yazılarımla, ya da bahar sevincini yaşatsam yazdıklarımla, bir kuş cıvıltısını bıraksam kulağına. Söyle dokunabilir miyim yüreğindeki acılara.
Bunca zaman ömrümüzden geçip giden sayısız günlerde kim dokuna bildi yaralarımıza. Yalnızlığımıza, yokluğa, bolluğa, mutluluğa. Adım adım koştuk biz hayatın yokuşunda.
Benden çok uzaklarda, eline aldığın bir kağıt parçasındayım işte.
Karşımda sen.
Söyleye bilirsin misin bana kimsin, beni okuyarak özümde kendini bulan sen.
Dokuna bilir miyim kalbindeki yaralarına. Dokuna bilir miyim, yüreğinde kanayan çıbana.
Onca zaman biz tek başımıza koşmadık mı hayat denen nefes almakta
Soluğumuz kesildiği anlarımızda, biz değil miydik bir dost selamının kuytusuna sığındığımız, biz değil miydik, nefessiz kalan ciğerlerimize dost sohbeti ferahlığını arayan.
Alnımız terlediğinde, elimizin tersi ile terini silmeye çabalayan. Yoksulluk ve hastalıklarda, altından kalkamayacağımız sorunlarda bir dost değil miydi bize baston olan.
Bırak dokunayım kalbine, ben kimim, sen kimsin hiç sorgulamadan
Bir kağıt parçasında kesişen yollarımız belki de deva olacaktır birbirimize hiç karşılaşmadan.
Bir çocuk gülüşü kadar saf ve temiz, bir kuşun kanadına yüklenen sevgi kadar masum, riyasız ve yalansızdır okudukların. İçimden geldiğince, elimin yazdığınca ve aklımdan geçtiğince art niyetsiz ve tertemiz bir sayfa işte avuçlarında.
Bırak dokunayım kalbinde buz tutan yanına. İçinde öldü zannettiğin, merhametli tarafına, vicdanına, seni sen yapan ruhuna.
Ey vicdan seni gömdüm kalbimin en kuytusuna ve anladım geceler boyu süren sensiz derin uykusuzluğu.
Bırak.. Çıkmak için çırpınıp durma kuytularımdan, ben aldığın her nefeste kulağında sesim, duruyorum ayna gibi tam karşımda.
Huzur ruhumu sarmala.
Küçücük bir dokunuşta, mesela bir gülümseme, bir gözyaşında yanı başımızda.
Ey aşk.
Bunca şiddet arasında, bilmeliyiz ki bu dünya dönmez sen olmadıkça.
Ne bulut ağlar toprağa nede kuşlar ötüşür yarınlarda. Kalbimizin atması bile farklı aşk yaşandığında.
Özüm sendedir.
Şu an avuçlarında.
Bir yazıda dokundum sana, yüreğinin tam ortasına.
Aramızdaki bunca uzaklığa, bir solukta okunası yazımla.
Bırak dokunayım sana.
Mesafeler ne kadar uzak olsa da, şu an okurken kalbimiz çarpıyor yan yana.
İçimdeki bütün sevinci, coşkuyu, bir çırpıda bıraktım yanına. Sevgi daima kalbinde atacak, bense yazdığım sürece sevgi ile kol kola yanı başında.
Ölmeye yüz tutan değerlerimizi yaşatmaya çalıştıkça.
Sevgi ile kalın
