Babacığım, bugün seni kaybedeli 37 yıl oldu. İlkokul birinci sınıfta idim, karnemi almama bir gün vardı bana 50 lira verecem demiştin evet senin adına annem 50 lira vermişti ama sen yoktun:(. Seni görememek, seni duyamamak o kadar zor ki, kafam karıştığında, gözüme yaş dolduğunda arayamıyorum seni, merak etme gülmeye de çalışıyorum ama! Kızma ne olur yalan söylüyorum herkese, senden bahsettiklerinde susuyorum konuşamıyorum, seni nasıl özlediğimi anlatacak kelimelerin bu dünyada olduğuna inanmıyorum, ne kadar da sana benziyorum oysa senin gibi başarılı sevilen bankacı oldum, ödüllerim kupalarım oldu, keşke görebilseydin kızınla gurur duysaydın babacığım, şimdi emeklide oldum, ben evde oturupta börek çörek yapıp konu komşuyu çağırıp günde yapamam ki, kurslara yazıldım diksiyon kursunda ilçemizde birinci oldum, bu seferde belediye başkanımızdan ödül aldım, ingilizce kursuna, drama kursuna, musiki kursuna gidiyorum solo söyleyecem eserimin adı canımın ta içisin sen, seni nasıl severim bir bilsen, keşke yaşasaydın sana bakıp söyleseydim :( Çocukluğumu gençliğimi seninle yaşayamadım son zamanlarda hep bunu düşünüyorum bazen deliricek gibi oluyorum niye sadece o gün bir kere öptüm seni evden çıkarken neden her zaman ki gibi uzun uzun sarılmadım ki neden bana seni bir daha asla göremeyeceğimi söylemedi haksızlık değil mi bu, oysa bir şans verselerdi bana böyle olurmuydu? Lütfen affet beni bilerek bilmeden yaptığım aptallıklar yaramazlıklar için, bir kere bile kırdıysam senden çok özür dilerim BABACIĞIM: (...