Haber: Mert Osman Erman
BM'ye göre, çatışma nedeniyle yerinden edilen kişi sayısı iki milyona ulaşmıştır ve Genel Sekreter, taraflara tüm sivilleri korumaları ve insani yardım için erişimi açmaları çağrısında bulunmuştur.
Şan Eyaleti'nde üç etnik silahlı grup ittifakının Myanma ordusunu ve polisi Çin sınırı boyunca geniş alanlardan çıkarmada elde ettiği çarpıcı başarı, Myanmar'ın çeşitli bölgelerindeki diğer muhalefet güçlerini cesaretlendirmiştir.
Şan Eyaleti'nin güneyindeki Kayah Eyaleti'nde, eyaletin büyük bir kısmını zaten kontrol eden etnik Karenni isyancıları, ana şehir Loikaw'ı hedef almakta ve şehirin çevresindeki üniversiteyi ele geçirmişlerdir. (PDF'ler), 2021'deki barışçıl protestoların bastırılmasının ardından yerel aktivistler tarafından oluşturulan milisler, Şan Eyaleti'ndeki askeri başarılarından yararlanmak ve hükümete baskı yapmak için kendi saldırılarını başlatmışlardır.
PDF'ler, kurulu etnik ordulardan daha az deneyime ve daha kötü silahlara sahip olsalar da yetenekleri artmakta ve genellikle onlarla ittifak kurmaktadırlar; çünkü bu etnik gruplar, merkezi hükümetle yıllardır mücadele etmektedir.
Sagaing'de, köylerdeki PDF'ler, askeriye karşı çaresiz bir mücadele yürütürken, son zamanlarda Kawlin kasabasını ele geçirdiler ve İrravadi Nehri üzerindeki stratejik öneme sahip Tigyaing kasabasını ele geçirmek için saldırıda bulunmaktadırlar. PDF'ler, Myanmar'ın ikinci büyük şehri Mandalay çevresinde çok aktiflerdir.
Juntanın Hindistan sınırının kontrolünü de kaybettiği bildirilmektedir. Etnik Chin isyancıları, kendi eyaletlerinde egemen konumda olup geçtiğimiz günlerde Rikhawdar sınır kasabasını ele geçirdi. Güneyde, en iyi silahlı etnik isyancı gruplarından biri olan Arakan Ordusu, ateşkesi sona erdirdi ve orada ordu ve polis noktalarına saldırmaya başladı.
Diğer büyük etnik güç olan Karen Ulusal Birliği, Myanmar'ın güneydoğusundaki Tayland sınırındaki önemli ticaret yoluna karşı askeri pozisyonlara karşı operasyonları artırmaktadır. Artık güneydeki Tanintharyi eyaletinde orduya karşı düzenli saldırılar dahi vardır.
Tüm bu silahlı gruplar, Rus ve Çin yapımı uçaklar, helikopterler ve çoklu roketatar gibi ağır silahlarla donatılmış bir orduya karşı oldukça zayıftır. Ancak genişletilmiş silahlı direniş ölçeği, Myanmar'ın askeri yöneticilerini ciddi şekilde germiştir.
Örneğin hava kuvvetlerinin yaklaşık 40 nakliye helikopteri bulunsa da bunların hepsi hizmette değildir. Ülke genelinde birlikleri yeniden ele geçirmek için yeterli kuvveti bir araya getiremiyorlar. Ordunun düşük morali ve askere alım zorlukları olduğu bildirilmektedir. Son çatışmalarda tüm birimlerin teslim olmayı veya kaçmayı tercih ettiği raporları sızmaktadır.
Üç hafta boyunca Şan Eyaleti'nde herhangi bir karşı saldırı başlatamama başarısızlığı, ya kapasite eksikliğinden kaynaklanmaktadır - ordu kaybettiği alanları geri almak için yeterli kuvveti bir araya getiremiyor - ya da başkent Naypyitaw'da askeriye'nin şu anki ciddiyetinin yetersiz bir şekilde anlaşılamaması anlamına gelmektedir.
Kimse, üç yıl önce iktidarı ele geçiren askeri rejimin muhtemelen çökeceğine inanmıyor. Hâlâ sert savaş birimleri - sıkça vahşetle suçlanan ünlü Hafif Piyade Tümenleri - darbenin ardından önemli ölçüde azaldığına inanılıyor.
Ancak muhalefet baskıyı sürdürebilirse ve koordinasyonunu geliştirmeye devam ederse, cunta içindeki bazı unsurlar muhtemelen muhalifleriyle müzakere yapmaları gerektiği sonucuna varabilir. Bu, darbe lideri Min Aung Hlaing'in şu ana kadar düşünmeyi reddettiği bir şeydir.
