Kâmil sözü Kur’an’ımız
Hikmet söyler irfanımız
Hakikattir erkânımız
Yalan yanlış foyamız yok
Hakk’ı gördüm kâmillerin özünde
Hisse aldım sohbetinden sözünden
Ayrılmadım ben onların izinden
Şikârım bu oldu, başka nem var ki
Gerçeği görmeyen olur mu insan?
Görmedi Âdem’i kör oldu Şeytan
Sürüldü dergâhtan etmedi iman
O günden bu güne okunur lanet
Tavuk civcivleri suda yüzemez
Ördek gibi suyun zevkin sezemez
Aşk kilidin herkes açıp çözemez
Giremez içeri dışarda kalır
Dalma dünya gafletine
Binme nefsinin atına
Girme Şeytan sıfatına
Seni insan sayan olmaz
Seller gibi akar olma
Etrafını yıkar olma
Akrep gibi sokar olma
Sana rahmet diyen olmaz
Her sözü duyucu olma
Öfkene uyucu olma
Sömürüp soyucu olma
Bu kurt derler, güven olmaz
İblis gibi deme ki “ben”
Hiçbir şeye olmaz güven
İnsanlığı unutma sen
İnsan gönlü yıkmak nedir?
Hakk’ın hazinesi sende
Her ne ararsan insanda
Beyhude gezme yabanda
Aklın irfanın var ise
Gitse gözünden bu gaflet
Açılır esrar-ı hikmet
Görür Hakk’ı eden ispat
Gerçek imanın var ise
(Melûli)
