Haber: Mert Osman Erman
Nisan ayında yayınlandığında bir dizi mizah içeren memeye ilham veren slogan, Ken'in 1961'de ortaya çıkmasından beri hafiften anlamsız bir eklenti olarak görülmesi gerçeğini alaya alıyordu. Ancak, Barbie'nin eleştirileri bu hafta gelmeye başladığından beri açık bir ironi göze çarpıyor: sonsuz yardımcı oyuncu aslında yıldız. Çünkü filmin en büyük övgülerini, Barbie Ülkesi içindeki sayısız Ken çeşidi arasında "stereotipik Ken"i oynayan Ryan Gosling alıyor. Beyaz saçlı "stereotipik Ken"i canlandırırken (açık sarı saç, sahte bronz ten, neon patenle kayarken bacak tıraşı), mükemmel komik sunumu ve eğlenceli şarkı ve dans numaraları sayesinde Gosling, kariyerinin en iyi övgülerinden bazılarını alıyor. "Herkes mükemmel oyuncu seçilmiş. Ama sahneyi sallayan Gosling," Insider'dan Kirsten Acuna yazdı; Beth Webb, Empire Magazine için şunları söyledi: "Her kas hareketi, her saç savurma, her gitar vuruşu mükemmel bir şekilde karşılık buluyor. Nefesinizi almanızı çalacak anlar var."
Oyuncu kesinlikle sadece sahne üzerinde değil, sahne dışında da her şeyi verdi. "Bu rolü oynamak için doğdum, bu Ken-jiyi, eğer isterseniz böyle söyleyebilirim. Ve bu Ken-ji şimdi içimde yaşıyor," dedi MTV Haberleri'ne ve filmin yayınlanmasına yönelik verdiği esprili ve kelime oyunlu röportajlarla birlikte.
Himbo ikonuna bir twist
Gosling'in performansı, elbette, yazının ne kadar iyi olduğuna bağlıdır. Ken her zaman Barbie'nin basit, tabiata uygun partneri olarak görülmüştür, ancak Gerwig ve partneri ve senarist Noah Baumbach ilham verici bir dönüş sunar: hikaye Margot Robbie'nin "stereotip Barbie"si ve Gosling'in Ken'i'yi 'Gerçek Dünya'ya gönderir ve Barbie varoluşsal bir kriz sırasında sorun yaşarken, Ken'in de kendi güvensizlik ve kaygıları vardır. Ken asi olur, patriyarkayı keşfeder ve Barbie Ülkesi'ne geri göndermeye karar verir.
Eski, aşık erkek arkadaşın simgesi olan Ken, yarı kötü adam moduna, incel eğitimli, diğer Ken'lerine liderlik eden bir mod haline dönüşür. Ülkeyi "Ken-dom"u olarak yeniden markalaştırır ve Barbie'nin Hayal Evi'ni ele geçirir, onu "Mojo Dojo Casa House" haline getirir. Robbie'nin kahramanı hariç diğer tüm Barbie'ler, Ken'lerin hizmetine gönderilir ve sonsuz "bira" dağıtırlar ve Ken, dev bir samur kürkü ve başlıkla dolaşmaktan hoşlanır - kostüm direktörü Jacqueline Durran'ın burada da eğlendiği açıkça görülüyor. Komik yan karakter olan Robbie'nin geniş gözlü düz kadını için Gosling, formasyon yıllarındaki Disney Mouseketeer çocuk yıldızının tüm şarkı söyleme, dans etme deneyimine bütünüyle yöneliyor. Mark Ronson ve Andrew Wyatt tarafından yazılan soft rock baladı I'm Just Ken'in komik performansı ile özellikle akılda kalıcı. Onun diğer Ken'lerle Bob Fosse benzeri dans rutini - Ken vs Ken savaşının ortasında - hem teknik bir mucize hem de ne kadar inandırıcı bir şekilde başardığını gösterdiği şekliyle, Gosling'in Ken olma fikrine ne kadar bağlı olduğunu hatırlatan oldukça eğlenceli bir hatırlatıcı. Kesinlikle gerekli tüm Ken-erjiyi yansıtıyor.
Gosling'in diğer yeteneği, Ken'in en saçma eylemlerinde bile onu gerçekten nefret etmek zor olmasıdır. Sonunda, yıllarca Barbie'nin gölgesinde kim olduğunu anlamaya çalışarak, etrafa tavus kuşu gibi dolaşıyor ve zayıflığını kabul ediyor. Gerwig, Ken'in yolculuğunu canlandırırken Gosling'in açık kalpliliğinden etkilendiğini söyledi: "O, bu olağanüstü bir şekilde sette herkese erkeklik özgürlüğü kazandırdı. Ve bu adamlar [sette] bunu sevdi. Sanırım özgür hissettiler."
Gosling'in performansını bu kadar ayırt edici kılan şey, genellikle karanlık veya daha kasvetli bir doğaya sahip filmlerle ilişkilendirilen bir oyuncu olmasıdır; Drive ve Bir Yeraltı Yer Paltosunun Ötesindeki gibi düşünceli, sorunlu karakterler veya Mavi Sevgililer ve Yarı Nelson'da olduğu gibi toplumun kenarında bağımlılıkla mücadele eden erkekler. Romantik komedilerde Crazy Stupid Love ve şarkı söyleyen, dans eden La La Land ve hatta gözden kaçan komedi-gerilim filmi The Nice Guys gibi hafif eğlence yapabilir. Ancak hiç bu kadar eğlenceli olmamıştı.
Komediye ödülü veriliyor mu?
Ken rolünde Gosling'in komedi performansı olarak istediğiniz kadar mükemmel olduğu düşünülürse, bazı insanlar zaten bu rolün onu Akademi Ödülü zaferine taşıyabileceğini düşünüyor. Jamie Jirak, ComicBook.com'dan birinci çıkan, geçen hafta erken bir gösterimden sonra Twitter'da şunu önerdi: "Ryan Gosling'e Oscar adaylığı verin, ciddiyim!", bu hafta Lucy Ford, British GQ'da "Oscar için aday gösterilmeli" diye doğruladı.
İleri gidip kazanabilir mi düşünmek hayalperest bir düşünce mi? Tarih, komedilerdeki oyuncuların, dramatik ve biyografik filmlerde yer alan oyuncularla karşılaştırıldığında nadiren Oscar'da başarılı olduğunu gösteriyor, Marisa Tomei'nin My Cousin Vinny ve Jack Nicholson'un As Good As It Gets gibi istisnaları oluyor. Ve komik roller için kazanan oyunculardan, Gosling'in yaptığı gibi saçma, abartılı ve düpedüz aptalca performanslar verenler pek azdır. Diğer yandan, hem Barbie hem de Christopher Nolan'ın nükleer bomba destanı Oppenheimer - yarın ikisi de piyasaya sürülecek - dünya tarafından kavrandığı için, Akademi Ödülleri seçmenlerinin bu düelloyu tekrar kürsüde oynarken görmek isteyebileceği, her iki film için de bir dizi adaylıkla sonuçlanabileceği ihtimali var.
Ancak film eleştirmeni Ellen E Jones, Gosling'in Ken olarak "parladığını" düşünse de bunun Akademi tarafından pek etkili olmayacağını düşünmüyor. "Ryan'ın Oscar şanslarını pek sevmem," diyor BBC Kültür'e. "Öncelikle, Ödül töreni reformu çağında olmamıza rağmen, dünyada genel olarak sosyal değişikliklerle uyumlu olarak Ödül gösterilerini çevreleyen sıkıcı kendini ciddiye alanlık sona eren son şeyin olacağını düşünüyorum... ve bu nedenle Gosling'in harika bir şekilde komik performansı ödüllendirilmeyecektir." Ayrıca "bir erkeğe, açıkça feminist bir film olan bir ödül verme optikleri biraz yanlış" noktasını da belirtiyor.
Ancak kesin olan şu ki, Ken rolüyle Gosling, Hollywood'un en çok yönlü oyuncularından biri olarak kendini kanıtlamıştır. Oscar olsa da olmasa da, Barbie'nin pastel renkli polar ceketinin üzerindeki sloganın deyimiyle; o yalnızca Ken'den fazlası.
