"Eşinizi aldatacak karakter sahibiydiniz niçin evlendiniz?''

ÇOCUKLAR NEFRET DOLU!

Bunları biliyor muydunuz?

Bir sokak çocuğu bile bazı zaman daha mutlu olduğunu.!

Konforlu hayatın ‘aile olgusu’ ’içinde olan çocukların çoğundan evet; ’’bir sokak çocuğu daha mutlu’’!

Sokak çocukları anne ve babaya hasretler.

Sıcak bir yuvadan çok uzaktalar.

Köprü altlarında, çimenlerde, çayırlarda barınma konaklama dalar. Ama anne ve babalarından bu denli nefret etmiyorlar.

Hayatın cilvesine yenik düşmüş anne ve babasını kaybetmiş ama onlara rahmet okumayı da unutmayan gariban, yoksul, şansız çocuk onlar! 

Kaç çocuk tanıdım,bunlar güzel görünümlü ailenin çocuklarıydılar.!

Hani çoğu sokak çocuğunun özendiği aile yaşamın-daydılar.

Ama bu çocuklar mutsuzdu!

Bu çocuklar,güvensiz,kın dolu kızgın kırgındılar.

İntikam peşindeydiler…

Annelerinden söz eden o canım ergen çocuklar şöyle anlatıyorlardı:

- Annem ve babam sürekli kavga ediyorlar. Annemin sevgilileri var. Bu adamları öldürmeyi düşünüyorum; annemden nefret ediyorum.!

- Annem babam, kardeşimle çok güzel bir yaşama sahibiz. Ama annem babamdan gizli gizli bir erkekle görüşüyor ve onunla konuşurken kaç kez duydum, “seni seviyorum’’ diyordu. Çok saçma ama babama da; annem seni seviyorum diyor.’’

- Babam ile annem sürekli kavga içindeler. Babam alkolü seviyor eve geç geliyor. Bizi annemi ihmal ediyor.

Annem; “neden geç geliyorsun, neden çok içiyorsun’’ dediğinde ise annemi dövüyor. Babamdan nefret ediyorum!

Kaç ergen kız çocuğu tanıdım, babasından nefret ediyordu!

- Annemin haberi yok ama babam annemi aldatıyor.!’’

- Babamı bir kadınla sarmaş dolaş halde gördüm, babamdan iğreniyorum!

- Babam beni sevgilisiyle tanıştırdı. Onu annenden çok seviyorum ama annene söyleme dedi.

- Babam beni sevgilisi kadar önemsemiyor, bana alması gereken yaşam ihtiyaçlarını Öncellikle sevgilisine alıyor. Babamı sevmiyorum.

- Babamın yüzünden erkeklere güvenmiyorum. Babam neden ailemizden uzaklaşıp bir başka kadınla daha çok zaman harcıyor?

Kaç ergen kız erkeklere güvenmiyordu.!

- Babam kötü bir insan. Babam gibi erkekler çıkıyor karşıma.

- Aslında babam annemi aldatmıyor beni aldatıyor. Onun kız evladıyım ama o benden birkaç yaş büyük kadınla aşk yaşıyor. Ben babamdan utanıyor ve nefret ediyorum!

- Bütün erkekler babam kadar onursuz! Erkekler iğrenç. Babamı asla affetmeyeceğim.

Kaç delikanlı erkek çocuğu ile konuştum, anne ve babalarından nefret ediyorlardı.

- Babam ailemizi mahvetti bizi borçlar içinde bıraktı. Sevgilisine verdiği maddi rahatlığı bize sunmuyor. Babam, anneme olduğu kadar biz çocuklarına da sevgisiz, ilgisiz. Ne haliniz varsa görün diyor.

- Babam maddi ve manevi şiddet uyguluyor. Bir mesleğim olursa annemi ve kardeşlerimi kurtaracağım!

- Babamın erkek evladı olmak beni utandırıyor!

Kaç ergen erkek çocuğu annesine öfke doluydu.

- Çok küçük yaştaydım annem beni bir erkekle tanıştırdı.

Babandan çok iyi biri dedi. Annemin sevgilisi var. Yıllardır babamı aldatıyor, babamın ise haberi yok!

- Annem sevgilisini babamdan çok seviyor. Ama babamla da mutlu gibi. Keşke boşansalar. Annem ama boşanmıyor çünkü babamın parasına ihtiyacı varmış.

- Annemden nefret ediyorum. Annem böyle ise bir başka kadında aynı. Kız arkadaşlarıma güvenmiyorum. Hiçbir kadını sevemem artık!

Evet; sayısız kaç çocuk “yapay aile” beraberliğinde umutsuz, çaresiz ve mutsuz.

Çocuk yaşta yaşanılanlar bilinçlere yerleşmiş.

Ailesinde yaşanılan ilişkileri hayatın fragmanı olarak kabule geçmiş ve sevgisizler.

Kadın erkek toplum içi insanlarla iletişim kuramıyor. Paranoya yapıyorlar. Etik değerleri kaybetmiş. Ne kendilerine öz güvenleri var ne de erkek kadın herkese…

Anne ve babalar ise dağınık bir yaşamı yaşamaktan vicdan azabı bile yaşamadan illegal aile kavramını paramparça etmişler.

Neler oluyor?

Nasıl bir anne babasınız sizler?

Kendini düşünen anne ve babalar kendinize gelin!

Eşinizi aldatacak karaktere sahiptiniz niçin evlendiniz?

Evliliği sahiplenip, ahlaklı aileden rahatsızdınız niçin masum çocuklarınızı dünyaya getirdiniz.?

Kız veya erkek çocuğu olan ahlaksızlığı yaşayan hiçbir anne ve babanın “Evlatlarını Aldatmalarını’’ anlayışla karşılayamıyorum.!

Sonra çocuğum hayırsız, asi, agresif demeyin.!

Allah aşkına!

Baba anne olunca başkasıyla yaşadığınız aşkta neyin nesi oluyor?

Kendinizi sorgulayın, kendinizle yüzleşin.

Toplumda suç ve cürüme ittiğiniz çocuklarınızın suçu neydi?

Onların seçim hakkı olsa acaba kaç çocuk böylesine sıkıntılı ve yaşam ahlakına aykırı yaşayan anne ve babayı isterdi.

Hep diyorum yine yazmadan geçemeyeceğim;

“Hiçbir çocuk kötü değildir. Onlara sahip aile bireyleri siz sevgili yetişkinlerdir; çocukları güvensiz, kaygılı, şüpheli psiko sorunlu oluşturan siz anne ve babalardır.!’’

Genelleme yapmadan diyeceğim şu ki;

Çocuklarına yaşamı zehir eden sevgili anne ve babalar tedavi olunuz.

Çocuğunuz mutsuz ise bunun asıl sebebi sizsiniz.

Artık lütfen bunu anlayınız!