Bir insan neden intihar eder, üzerine canlı bombayı bağlayıp da neden masum insanların arasına dalar? Hem kendi canına kıyar, hem de katil damgası vurulur alnına, dünyada ve de ahrette elemlere, günahlara kapılar açar ardına kadar.
Bir insan düşünün, bir canlı. Bedenine bomba sarıyor. Belki de sarılıyor, neden, neden?
İnsan aklı anlamakta zorluk çekiyor. Bu bir gönüllü intihar yada zorunlu. Hiç tanımadığı kalabalıklar arasına giriyor bombayı patlatıyor. Kendisiyle birlikte onlarca ölü.
Zamanlama hatası olmasaydı, diyor insan çoğu zaman, kaç şehit verirdik acaba?
Ne zaman, nerede tekrarlanacaktır; pek kalabalık ortamlarda bulunmamak gerek diyor iç ses.
"Saçmalama" diyor mantık bunun zamanı, mekanı var mı?
Canlı bomba olmaya gönüllü olabilmek için ne tarz beyin yıkamalardan geçmişlerdir acaba o kişiler diye de düşünmeden edemiyor insan.
Bir sevgilisi de yoktur tahminen, yoksa elini tuttuğunda içinin titrediği, yanındayken içi pır pır etseydi, bu kadar kolay vazgeçebilir miydi yaşamından? Hiç sanmam!
İnsanlığın güzel tarafları bilerek öğretilmiyor, yaşanmasına izin verilmiyordur bu yüzden.
İtibar ve güce etkili olmaya, bir eylemle kendini ıspat etmeye muhtaç olan bu zavallılar kimlerdir peki?
Bu kişiler çoğunlukla ekonomik düzeyi düşük sorunlu aile bireyleridir. Geleceğe dair umutları yok gibidir. Yaşamları boyunca tatmin olacağı ölçüde başarı sağlayamamanın vermiş olduğu hayal kırıklığı ve tabi tüm bunların beraberınde getirdiği özgüven eksikliği olan kişilerdir.
Nasıl yetişiyorlar?
Kişilerin motive olmaları için, narsist yaraları iyice deşiliyor, varlıklarının tehlike altında olduğu tekrar tekrar vurgulanıyor. Kültürümüzü ve dinimizi yok etmek istiyorlar" ya da "düşman. kardeşlerimizi öldürüyor" gibi can alıcı cümlelerle şiddetli bir çatışma potansiyeli yaratılıyor.
Düşman iyice şeytanlaştırlıyor, alçaltılıyor ve insan dışı bir varlığa dönüştürülüyor.
Geleneklerle yetişen dindar insanlar, öteki dünya ile ilgili vaatlere daha kolay inanıyorlar. En büyük ödül onların olacak; hem cennette hem de öldükten sonra yeryüzünde, kahramanlaşarak ölümsüzlüğe ulaşacaklar. Ne yazık ki cehalet burada da açıkça kendini gösteriyor.
Oysa ki Allah bu konuda bize kuranda şöyle seslenmektedir.
Bakara. 190; ( Medine de savaşla iligili inen ilk ayetlerdir)
"Size karşı savaş açanlara, siz de Allah yolunda savaş açın! Fakat haddi aşmayın! Muhakka ki Allah, haksız yere saldıranları sevmez.
Kim size saldırırsa siz de ona missilleme olacak kadar saldırın. Allah,tan korkun ve bilin ki Allah muttakilerle beraberdir" (Bakara Suresi, 194)
Eğer müminlerden iki birlik çarpışırlarsa, hemen aralarını düzelterek barıştırın. Eğer onlardan biri Allah ın hükmüne razı olmayarak tecavüz ediyorsa, o vakit tecavüz edenle, Allah ın emrine dönünceye kadar savaşın. (Sonunda teslim olur Allah ın emrine) dönerse yine adaletle aralarını düzeltin ve hep adaletle iş görün; çünkü Allah adalet yapanları sever. HUCURAT 9.
Ey intihar bombacısı olmayı düşünen arkadaş, sana sesleniyorum.
Senin vicdanına sağduyuna, aklıselimine sesleniyorum. Allah"ın emirleri buyrukları apaçık ortadayken onun aciz kullarının sözüne kanmak da neyin nesi?
Şunu iyice bilmelisin ki seni intihara sürükleyen terörist başları, sen o bombayı patlatıp da önce kendini, sonrada insanları öldürdüğün zaman ardından bir damla gözyaşı dökmeyecekleri gibi, ne adına kahramanlık destanları yazılacak, nede sana vaadedilen cennetle mükafatlandırılacaksın.
Ardında bıraktığın garip anan, baban bile senden davacı olacaktır.
Unutma Allah her şeyi bilir, görür, duyar.
Ondan kaçış yoktur. Saklanmak, yalan söylemek yoktur. Orada pişmanlık yasasıda yoktur.
Yanında götürdüğün günahların ve sevapların vardır. Öldürdüğüninsanların, yetim bıraktığın çocukların, evladından ayırdığın Anaların ve Babaların kul hakkı vardır.
Dünyada aradığın üç günlük saçma bir özgürlüğe karşın sonsuz esaret, sonsuz azap vardır.
Yol yakınken vazgeç! Uzat ellerini ve tut insanlğın, sevginin bir ucundan.
İnsan gibi yaşa, insan gibi öl!
