Tüm ticari günleri bir parça ti’ye alırım ben...Tabii ki buna tek sebep, aslında bu günleri ticarileştiren, tek tip yürek. Öyle alengirli, çetrefilli, uzun uzadıya cümleler kurup, bu özel günün tarihçesine inmeyeceğim fakat... Sırf sahne sanatlarını seviyoruz diye de ustalıkla sergilenen her sahte aşk sahnesini, yiyemeyeceğimizden dem vuracağım...Tüm demli sevenlere.
Bizim sözlerimiz bu gibi günleri ticarileştiren tüketici topluma değil... Gönlünü ticarileştiren aşk tüketici topluma. Sırf fazla antipati duymamak için ti’ye alıyorum inanın böylelerini. Bıraksınlar diliyorum, tutmasınlar o kirli elleriyle... Temiz pembe kalpleri. Her günden, her şeyden, herkes nemalanmak zorunda değil... Karışmayın da en sahici kişiler, en sahih hisleriyle şereflendirsinler bu özel günü ve diğer tüm günleri.
Bütün bir seneyi rölantide geçirip, sonra sağdan soldan görüp, sırf 14 Şubat diye eve elinde çiçekle gelmeye yeltenen birinin bu nazik sandığı ama bana kalırsa kaba olan hareketinin karşılığı, biraz espriyle harmanlayacak olursak şayet, bir oklava ve birazda kötek olabilir mesela.
Aşk kadar ihtişamlı bir duyguyu, donuk ve ruhsuz bir merasime dönüştürüp, sadece bir günü sığdırmak isteyenler, sığmaya çalıştıkları gönülden özür dileyerek gitmeliler bence...Hem de çok ötelere.
Bütün bir sene neyseniz o olun!… Bırakın elinden sürüyerek çektiğiniz o masum çocuk görünümündeki en temiz duyguları... Çekmeyin artık zorla...Aşk istenmediği yere gelmezki sonra. Yalnız halis sevenler kutlasın...Bu özel günü yalnızca onlar üzerine alınsın. Aşkı tek güne indirgeyen zihniyet ise sadece havasını alsın.
Aşkla dolu tüm bedenlerin sevgililer günü ömürlerine yayılsın... Ve aynı samimiyetle defalarca kutlansın...
Tüm okuyucularımıza en sahih duygularımızla ve de yürek dolusu sevgilerimizle.
