Alfabenin 29 hali olabilirim senin için.
Yeter ki iste.
Hoş, istemesen de
Sensiz,
Zaten girmişim 29 şekle.
Yalnızlığın “Y” harfiydim geçenlerde.
Sorma
Uzun süre kullanmadım bu harfi hiçbir yerde.
Birkaç ay evvel, güz bitiminde
Sensizliğin “S” harfi musallat olmuştu bedenime.
Birkaç hafta boyunca adın aklıma geldiğinde
Titremenin “T” harfi hâkimdi ellerime.
Buz kesmenin “B” sini siman belirdiğinde hissettim.
Hasretin “H” haliyim bugün mesela.
Ve tüm “A” lara düşmanım
Adının içinde geçtiğinden beri.
Özlemenin “Ö” halini hiç sorma bana.
Cebimde biriktirdim ben tüm “Ö” leri.
Özledim, ömrüme katmak istedim.
Örselendim.
Övgü almak istedikçe, ölümüm seninle olsun dedikçe
Ötelendim.
Olsun dedim “O” harfi olduğum gün.
Mutluluğun “M” harfi olmayı istedim kuşlardan daha çok.
Kanat çırptıkça dökülen yapraklarıma aldırmadan
Sana doğru uçmak istedim.
Umudun “U” harfi olmama izin vermesen de
Cebimde biriktirmeye devam ettim tüm harfleri.
Al şimdi cebimdekileri.
Ver geriye
Umutlarımı, ümitlerimi, sevdamı.
Sevda kaçsın çayınıza.