Alfabenin 29 hali olabilirim senin için. 

Yeter ki iste.

Hoş, istemesen de

Sensiz,

Zaten girmişim 29 şekle.

Yalnızlığın “Y” harfiydim geçenlerde.

Sorma

Uzun süre kullanmadım bu harfi hiçbir yerde.

Birkaç ay evvel, güz bitiminde

Sensizliğin  “S” harfi musallat olmuştu bedenime.

Birkaç hafta boyunca adın aklıma geldiğinde

Titremenin “T” harfi hâkimdi ellerime.

Buz kesmenin “B” sini siman belirdiğinde hissettim.

Hasretin “H” haliyim bugün mesela.

Ve tüm “A” lara düşmanım

Adının içinde geçtiğinden beri.

Özlemenin “Ö” halini hiç sorma bana.

Cebimde biriktirdim ben tüm “Ö” leri.

Özledim, ömrüme katmak istedim.

Örselendim.

Övgü almak istedikçe, ölümüm seninle olsun dedikçe

Ötelendim.

Olsun dedim “O” harfi olduğum gün. 

Mutluluğun “M” harfi olmayı istedim kuşlardan daha çok.

Kanat çırptıkça dökülen yapraklarıma aldırmadan 

Sana doğru uçmak istedim.

Umudun “U” harfi olmama izin vermesen de

Cebimde biriktirmeye devam ettim tüm harfleri.

Al şimdi cebimdekileri.

Ver geriye 

Umutlarımı, ümitlerimi, sevdamı.

Sevda kaçsın çayınıza.