Son günlerin acı haberleri ve canım Ülkem içinde oynanan satranç bayağı uzun sürdü.
Düşüne düşüne oynanan bu oyun adeta, ‘’Kanlı Bir Satranç’’ dan başka bir şey değil.
Her gün yeni bir haber yeni bir şehit.!
Piyon olan halk,her gün yeni bir acılı haberle uyanıyor.
Şizofren ve sadist kimlikler oyun oynayacak diye toplum resmen kan ağlıyor.
En kötüsü de eskiden bir ağlayana;’’ mendil uzatan,omzuma yaslan’’diyen insanlar,vicdansızlaşmış bir tuhaf.
İnsanlar,acı haberlerle;’’ah vah ‘’ çekip sonradan herkes kendi yoluna devam ediyor.
Ateş ise düştüğü yeri derinden yakıyor.Cehennem sıcaklığında.
Son günlerde hepimizi gözyaşına boğan 10 yaşındaki bir şehit çocuğunun:
-Baba böyle olmayacaktı!
Hıçkırıkları diğer bir şehit eşinin:
-Çözüm süreci dediniz ne oldu?
Şehit bir babanın,
‘’Vatan Sağ olsun’’ erdemli sözleri yürekleri dağladıkça ,bir başka yeni terör haberi başka bir yuvayı yine dağlıyor.
‘’BEN’’ci olmuş,benciliği edinmişiz.Vicdan denen o kıymetli duyguyu ört bas edip bir gün üzülüp sonra;
‘’Bana değmeyen yılan bin yaşasın’’ der gibi herkes kendisini bütçesini,keyfini düşünürken kanlı satrancı oynayanlarında ruh hastalığı olabildiğince artıyor.
Hukuk,din ve vicdandan uzaklaştıkça ne sevgi kaldı ne de insanlık.
Sevgiyi saygıyı yok ettiğimizden olsa gerek toplum bireylerinin duyguları sadece kendisine özel çalışıp bencil ve duyarsızlaştı.
Siyaset oyunları uzun sürdükçe,insanlarında duygu durumları ,milli duygulardan uzaklaştı.Herkes sadece kendisini düşünmeye,yaşamaya başladı.
Toplum güven kaybı yaşıyor!
Artık,toplum insanları da, ailedeki bir kardeşte,kardeşine inanmıyor,güvenmiyor.
Ölüm haberleri can yakarken sıradanlaşmaya başladı.
Nerdeyse,savaş çıksa sevmediğim insanlar ölse diye dileklerde bulunur oluyor.
Empati diye bir şeyin yok olduğu örnekleniyor.
İletişimler bozulmuş,dostluklar maddeleşmiş durumda..
İşte; bizler böyle yok oluşa,kayboluşa girince,siyaset acı oyununa  devam ediyor.Kronik bir kumarbaz gibi.Toplumun üzerinden ip atılıyor.
Diyorum ki,
Şöyle bir silkelensek,kendimize gelip neler oluyor diye düşünsek.
Kardeşçe yaşamaya,birbirimize sevgi duymaya,saygılı olmaya kaybettiğimiz vicdanımızı yakalayıp yaşatsak,birilerinin Türk toplumu üzerine oyun oynamasına izin vermesek.
Yarınlarımızı tehlikeye atacaklara ‘’Bu oyun bitti’’ desek?
Daha iyi olmaz mı,?
Teröre dur deyip,şahsi çıkarlarımızı çöpe atıp,vatan için bir yürek olalım.Ancak o vakit,birileri bu kanlı satrançta şahlanmayıp,şizoit tedavilerine başlayacaklardır.
Ne dersiniz..?