Duayen gazeteci, Vehbi Dinçcan'ı kaybettik. Bu herkes için gerçek bir kayıp çünkü o güzel yürekli insanın nerdeyse elinden tutmadığı, yardım etmediği kimse kalmadı hatta bunların aralarında çok çok ünlüler de var.
Perşembe sabahı geçirdiği anjiyoya o cesur ama yorgun yüreği dayanamadı. Papatya Dergimizi daha çıkarmadan kendisine danışmıştım, belki 15 yıl önce  başladı dostluğumuz. Hep Babacan içten samimi tavırlarıyla, anında sorunları çözmesiyle, geniş çevresi ve müthiş dünya görüşüyle hep etrafında sevenleri vardı, dobra bir insandı.
O kadar inanılmaz ki benim için,
Vehbi Dinçcan ağabeyim ile daha dün (Çarşamba) bu saatlerde (akşam yedi civarı) konuştuk bu sabah anjiyo olacağını söyledi, siz güçlüsünüz atlatırsınız, dedim ama öyle olmadı bu ölüme inanmak istemiyorum....
Papatya Dergisini çıkarmadan daha danışmaya başladığım son yıllarda da Önce Vatan gazetemizde konuk yazar olarak yazı yazan, duayen gazeteci, gerçek dost, bir baba, dert ortağı, sırdaş, vicdanlı, yürekli, iyi bir insan seni kaybetmiş olmanın derin üzüntüsünü duyuyorum.
En çok da Lale abla ile bize yemeğe gelecektin...... Sana ellerimle güzel yemekler yapacaktım..... O kadar üzgünüm ki.... Allah günahlarını affetsin, mekanın cennet olsun, eşine, kızlarına sevenlerine sabır diliyorum. Torununu çok severdin keşke seni daha çok tanıyabilse, Zaman geçirebilseydi.... Senin gibi insanlar çok az artık bu dünyada sevgili erkek papatya ....
Seni seviyorum ve çok özleyeceğim Vehbi baba...